Ορεκτικά που χορταίνουν . . .

Του Phoenix Χρήστου 

Αν ήταν έτσι τα ορεκτικά πιάτα για τα playoff του 2013 τότε μάλλον θα χορτάσουμε ή μάλλον θα βαρυστομαχιάσουμε ...

Αυτό γιατί χθες ( 20/4/13) ο σεφ David Stern μας προσέφερε να δοκιμάσουμε τα πρώτα πιάτα του μαγαζιού του ,που μετά το περσινό κάζο της κουτσουρεμένης χρονιάς φέτος φαίνεται να έχει πλήρης μενού , εντυπωσιακά πιάτα και έξοχους. . . σερβιτόρους .

1ο πιάτο :  Κράκερς με σπιτικό ζυμάρι αραβικής πίτας Knicks vs Celtics 85-78


Τίποτα καλύτερο από ένα ωραίο σκληρό, τραγανό κράκερ για αρχή . Πολύ δυνατά match-up για αυτή τη σειρά . Σκληρά μαρκαρίσματα, δυνατές μάχες και πολύ καλές άμυνες . Η άμυνα της Νέας Υόρκης δέχτηκε στο 2ο  ημίχρονο 25 πόντους σε 42 κατοχές  και οι Garnett (4/12 FGM) , Pierce (6/15 ), Terry (0/5 ) απλά δεν έβρισκαν καλάθι!Αγωνιστικά σώθηκε ο Jeff Green με 26 πόντους και οι καλές άμυνες του Brandon Bass .O Woodson (που μοιάζει σαν άραβας )  είχε σε καλή μέρα τους Carmelo (36 p.) , Smith (15 p.) και τον παλιό,καλό Martin (10 p.) που γρήγορα βοήθησε να ξεχαστεί η απουσία (μάλλον ευεργετική) του Amare.



2ο πιάτο :  Αλμυρά pancakes με (μπαρουτο)καπνιστό κασέρι  Nuggets vs Warriors 97-95 

Και ναι ! Αυτή η σειρά θα μας κεντρίσει το ενδιαφέρον με το θεαματικό ρυθμό που έχει και θα μας καταστρέψει(!!!!) το κέντρο θρέψης και κορεσμού που έχουμε στον υποθάλαμο του εγκέφαλου μας . 
Οι Curry (19 p) και Τhompson (22 p) έβγαζαν φάσεις και έβαζαν σουτ με το ... κουτάλι και αποκορύφωμα το τρίποντο από τη γωνία του γηπέδου που έφερε το ματς στα ίσια 95-95 λίγο πριν το τέλος του παιχνιδιού . Αμυντικός ογκόλιθος στα μετόπισθεν ο Βοgut με 4 block άφησε υποσχέσεις σαν το τριαντάφυλλο  που ακούγεται στο γλυκό που δοκίμασε ο Λουκάκος από το Master Chef . Κινδυνεύοντας να πάθουμε γαστριμαργία*   με αυτά που βλέπουμε από τους ορεξάτους πολεμιστές , οι Νuggets ήρθαν να μας αποτελειώσουν . Ο μπαρουτοκαπνισμένος , αιθάλης και σεληνιασμένος Andre Miller που για 13 season δεν έχει δει την ομάδα του να νικάει σε playoff σειρά , πέτυχε το πρώτο του buzzer beater και οδήγησε τους Nuggets στην νίκη .
 Θετικοί οι Lawson, Iguodala και Chandler . Εξαιρετικός για μένα ο Fournier που άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά, αν και rookie , ενώ ο  Κουφός άφησε μια γλυκόπικρη γεύση καθώς ναι μεν ήταν θετικός , φορτώθηκε δε  με φάουλ  και με κάνα 2 τάπες από τον Bogut .


 Nets vs Bulls 89-106

O μάγειρας-σερβιτόρος-ιδιοκτήτης των Nets  Mikhail Prokhorov προσέφερε ένα τοπικό έδεσμα καλωσορίζοντας το κοινό του Brooklyn και γενικότερα τον  δήμο (ή όπως λένε οι αμερικάνοι  borough) σε αγώνα playoff  από το 1956 . Πελάτης του ο Τom Tibodeau που ναι μεν την προηγούμενη φορά που επισκέφτηκε το Barclay Center άφησε και φιλοδώρημα  νικώντας με 92-90  αυτή τη φορά όμως τον έβαλαν να πληρώσει και τα σπασμένα!
Οι Bulls δεν εμφανίστηκαν ποτέ στο γήπεδο , ούτε οι παίκτες ούτε η άμυνα τους που δέχτηκε στο ημίχρονο 60 πόντους και συνολικά 106 . Ο μόνος που άντεξε την κρύα σούπα του Ρώσου είναι ο συνηθισμένος στα κρύα Boozer από την Αλάσκα που έβαλε 25 πόντους με 12 στα 20 σουτ και ο Robinson με 17 πόντους ,παίζοντας στο μεγάλο κενό που άφησε ο Rose . 
Oι Nets είχαν πλουραλισμό  . Πέρα του Βοgans και του Stackhouse ( που κατέβηκε μόνο για να τραγουδήσει τον εθνικό ύμνο  ) με τα τρία airball , όλοι οι υπόλοιποι παίκτες σκόραραν , με έξι από αυτούς σε διψήφιο αριθμό πόντων .Tα highlight και εδώ πολλά : 










Και ναι στηρίζουμε τους Brooklyn Nets σαν blog και ναι θα θέλαμε να φωνάζουμε ρυθμικά Βrooklyn....Brooklyn μαζί με 17.732 θεατές που γέμισαν το Barclays Center. (Παρακαλείτε ο ιδιοκτήτης του blog  Jasonic να μας δωρίσει κανένα εισιτηριάκι  μετά την τόση δουλειά που ρίχνουμε σε αυτό το blog) 


4ο πιάτο :  Dip γιαουρτιού

 Clippers-Grizzlies 112-91

Δεν το λες σούπα . Δεν το λες ορεκτικό . Θα ήθελες να το πεις κυρίως πιάτο της ημέρας μετά τις υποσχέσεις που άφησαν στην κανονική περίοδο οι δύο ομάδες. Αναρωτιόσουν ποιος θα επικρατήσει; Η δυνατή άμυνα του Μεμφις ή η θεαματική επίθεση  του Λος Άντζελες ;
Τελικά έμεινες με την απορία καθώς δεν είδες ούτε άμυνα από τους μεν και ένα ολόκληρο κάρφωμα από τους δε . Η νίκη πήγε στην ομάδα του Cliff Chris Paul άλλα ο αγώνας σου άφησε την ίδια γεύση σαν τη συγκεκριμένη σάλτσα γιαουρτιού . Τον είδες , δεν τον είδες  , το έφαγες ,δεν το έφαγες ένα και το αυτό . Και αν τα μυστικά τη συνταγής είναι να μην το παρακάνουμε με τα μπαχαρικά και τα αρωματικά ,στην δικιά μας περίπτωση θεέ των Playoff εάν υπάρχεις αυτή η σειρά πρέπει να πάρει πιο έντονη , καυτερή γεύση .
Δεν γίνεται ο καλύτερος σου παίκτης να είναι ο Bayless με 19 πόντους . . Randolf, Gasol , Allen πρέπει να ξυπνήσετε .
 Από την άλλη οι Clippers , μεστοί και σοβαροί μοίρασαν το παιχνίδι και έκρυψαν τα κρυφά τους όπλα για επόμενο παιχνίδι. 11 στους 12 παίκτες σκόραραν σε αυτό το ματς που αγωνίστηκαν για την ομάδα του Vinny del Negro , o oποίος έκανε ιδιαίτερα μνεία στον Eric Bledsoe (τα έλεγα εγώ στο fantasy)  για  την αθλητικότητα , την ταχύτητα και τον ρυθμό που δίνει στην 2η πεντάδα.
Περιμένουμε πολλά όμως από αυτή τη σειρά .. Οψόμεθα .


-Oι συνταγές πάρθηκαν από το http://www.sintagespareas.gr/  οι οποίες μας άνοιξαν την όρεξη . . . .
-γαστριμαργία* : πρόκειται για την αναζήτηση εύγευστων και εκλεκτών εδεσμάτων, και την επιθυμία τα εδέσματα να προετοιμάζο­νται επιμελώς·

Eastern Conference Playoffs 2013: Indiana Pacers vs Atlanta Hawks (1st round)

Τα playoffs ήδη ξεκίνησαν και ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για κάποια match-ups. Επιλέγω αυτή την σειρά για τρεις κυρίως λόγους:

1) Οι δύο αυτές ομάδες είναι αρκετά υποτιμημένες.

2) Οι δύο αυτές ομάδες έχουν κάμποση ιστορία μεταξύ τους.

3) Είμαι οπαδός των Pacers.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν:

Οι Pacers τελείωσαν την σεζόν με ρεκόρ 49 - 32 και κατέκτησαν το τρίτο seed στην Ανατολική Περιφέρεια και το πρωτάθλημα της Central Division. Η χρονιά ήταν εντυπωσιακή μιας και λίγοι περίμεναν να πάνε τόσο καλά χωρίς τον τραυματία Danny Granger (έπαιξε μονάχα 5 αγώνες). Παρόλα αυτά, έκλεισαν την σεζόν με ένα καθόλου εντυπωσιακό 1 - 5 σερί στους τελευταίους 6 αγώνες (η μοναδική τους νίκη ήρθε απέναντι στους Cavaliers και χρειάστηκε ένα επιμέρους 35 - 10 στην τελευταία περίοδο για να επιτευχθεί).

Υπήρχαν δύο λόγοι γι' αυτή την αγωνιστική πτώση. Ο πρώτος λόγος ήταν κάποιοι μικροτραυματισμοί στους George Hill και Paul George. Ο δεύτερος λόγος ήταν μια πτώση στην άμυνα των Pacers, η οποία είναι και η καλύτερη στην λίγκα με βάση κάθε advanced statistic. Χαρακτηριστικά αναφέρω πως οι Pacers δέχθηκαν από 90 πόντους και πάνω στους 10 από τους τελευταίους 11 αγώνες (ενώ όλη την υπόλοιπη σεζόν είχαν περιορίσει τους αντιπάλους τους σε λιγότερους από 90 πόντους σε 35 από τους 70 αγώνες). Εδώ σημειώνω πως οι Pacers (μαζί με τους Celtics) έπαιξαν 81 αγώνες λόγω της βομβιστικής επίθεσης στην Βοστόνη.

Τα προβλήματα στην άμυνα των Pacers μοιάζουν πολύ περισσότερο να είναι λόγω έλλειψης ενέργειας πάντως (μιας και ακόμα δείχνουν την ικανότητα να παίξουν εξαιρετική άμυνα απλά δεν κρατάει τόσο όσο κράταγε πιο νωρίς στην σεζόν) οπότε υπάρχει ελπίδα πως η άμυνα θα βελτιωθεί σημαντικά στα playoffs.

Οι Hawks τελείωσαν την σεζόν με ρεκόρ 44 - 38 και κατέκτησαν το έκτο seed στην Ανατολική Περιφέρεια. Η χρονιά ήταν αρκετά καλή μιας και λίγοι πίστευαν πως θα έπαιζαν τόσο καλά χωρίς τον Joe Johnson. Ξεκίνησαν πάρα πολύ καλά την σεζόν (είχαν ρεκόρ 19 - 9 μετά από τους πρώτους 28 αγώνες) αλλά μετά έπεσαν κυρίως λόγω του τραυματισμού του Louis Williams στα μέσα Γενάρη. Ένα μήνα μετά έχασαν και τον Zaza Pachulia, ο οποίος θα τους βοηθούσε πάρα πολύ απέναντι στα μεγάλα κορμιά της Indiana.

Οι δύο ομάδες ήταν στο 2 - 2 κατά την διάρκεια της σεζόν με αμφότερες τις ομάδες να κερδίζουν τα παιχνίδια στην έδρα τους. Οι ομάδες είχαν ξανασυναντηθεί στα playoffs στα τέλη των 80s (87) και μέσα των 90s (94, 95, 96) με τους Hawks να επικρατούν το 87 και το 96 (1 - 3 και 2 - 3, αντίστοιχα) και τους Pacers να επικρατούν το 94 και το 95 (4 - 2 και 3 - 0). Το overall record των δύο ομάδων είναι 92 - 77 υπέρ των Hawks. Επίσης, η τελευταία φορά που οι Pacers νίκησαν στο Phillips Arena (την έδρα των Hawks) το ημερολόγιο έγραφε 22 Δεκεμβρίου 2006.

Ευτυχώς για τους Pacers, το πλεονέκτημα έδρας το έχουν αυτοί και όχι οι Hawks. Και μιας και έχουν παίξει πολύ καλά στην έδρα τους κατά την διάρκεια της σεζόν (30 νίκες - 11 ήττες), θεωρούνται δικαίως το φαβορί. Επίσης, οι Pacers είναι #1 σε defensive efficiency, opponent FG%, opponent 3pt%, opponent points in the paint και opponent fastbreak points και γενικά αποτρέπουν την πλειονότητα των εύκολων σουτ που μπορεί να βρει μια ομάδα. Η Atlanta είναι #17 σε offensive efficiency και δεν είναι σίγουρο πως θα καταφέρει να ξεκλειδώσει την άμυνα των Pacers.

Παρόλα αυτά, η Atlanta δεν είναι και το καλύτερο match-up για τους Pacers. Ο Horford είναι άσος στο mid range σουτ και αυτό είναι ένα σουτ που οι Pacers αφήνουν επανειλημμένα στους αντίπαλους ψηλούς. Επίσης, και ο Horford και ο Josh Smith έχουν πλεονέκτημα ταχύτητας και αθλητικών προσόντων απέναντι στους Hibbert και West. Από την άλλη, Hibbert και West έχουν πλεονέκτημα ύψους (στην περίπτωση του Hibbert) και δύναμης (στην περίπτωση του West). Το πως θα καταφέρει η κάθε ομάδα να εκμεταλλευτεί αυτά τα πλεονεκτήματα θα είναι το κλειδί της σειράς.

Πάντως, αυτή η σειρά θα έχει κι άλλα ωραία match-ups εκτός από τα δύο που ήδη ανέφερα. Η μάχη ανάμεσα στον Tyler Hansbrough και τον Ivan Johnson είναι σίγουρο πως θα βγάλει πολύ πάθος και μπόλικο ξύλο ενώ και η μάχη ανάμεσα σε Lance Stephenson και Deshawn Stevenson αναμένεται εκρηκτική. Τέλος, η μάχη του George Hill με τον Jeff Teague θα είναι μια μάχη για την ανάδειξη του καλύτερου point guard από την Indiana γι' αυτή την σεζόν (υπάρχει και ο Conley βέβαια).

Η προσωπική μου πρόβλεψη είναι πως οι Pacers θα νικήσουν αλλά αυτή η επικράτηση δεν θα έρθει εύκολα. Οι Hawks θα τους δυσκολέψουν αρκετά λόγω κάποιων ευνοϊκών γι' αυτούς match-ups αλλά στο τέλος δεν θα καταφέρουν να ξεκλειδώσουν αρκετά την άμυνα της Indiana.

Τελικό σκορ σειράς: 4 - 2 υπέρ των Pacers


Η παρακμή της δύσης (part 2) Sacramento Kings

Τη χρονιά 1997/98 οι Kings τέλειωναν τη σεζόν με ρεκόρ 27-55 με ένα μέτριο ρόστερ γεμάτο βετεράνους ή ρολίστες, εκτός του Richmond και του Williamson. Ο GM της ομάδας, Geoff Petrie, έπρεπε να αλλάξει πολλά για να βάλει το Sacramento σε τροχειά playoffs και.. το έκανε.

Το καλοκαίρι υπήρξε ένας από τους καλύτερους σχεδιασμούς ρόστερ που πραγμοτοποιήθηκαν ποτέ. Αρχικά ο προπονητής Eddie Jordan απολύθηκε και ήρθε ένας από τους καλύτερους προπονητές στην ιστορία του NBA ο Rick Adelman. Στο draft του '98 με το νούμερο 7 οι Kings διάλεξαν τον Jason Williams. Υπέγραψε σαν ελεύθερος ο Divac και το Sacramento ρίσκαρε με το trade του Webber για τους Richmond και Thorpe. Ρίσκαραν γιατί ο C-Webb ήταν ένα expiring συμβόλαιο, και αρχικά δεν είδε με καθόλου καλό μάτι το trade και ήταν αμφίβολο αν θα υπέγραφε ανανέωση. Τελικά το ρίσκο αποδείχτηκε επιτυχημένο και σήμερα μιλάμε για ένα από τα καλύτερα trade. Στη συνέχεια ήρθε με καθυστέρηση 2 χρόνων, από το draft του 1996, ο Stojakovic και έτσι φτιάχτηκε το ρόστερ της επόμενης χρονιάς. Το καλύτερο απόκτημα το άφησα για το τέλος όμως.... Scott Pollard ΡΕ ΝΙΑΜΟΥ. Μέσα σε ένα καλοκαίρι ο Petrie μετέτρεψε μια lottery team σε ομάδα playoff. Η βασική 5άδα με Williams, Wahad, Williamson, Webber, Divac δεν ήταν καθόλου άσχημή, για αυτό δίκαια ο Petrie κέρδισε το βραβείο του παράγοντα της χρονιάς. Στα playoff χάνουν από τους Jazz με 3-2 στο 1ο γύρο.



Όποιος δεν ξέρει τον Scott Pollard, παρακαλώ να αποχωρήσει από το blog. Ελπίζω να μην χρειαστούν να παρθούν άλλα μέτρα για την αποχώρηση σας. Μετά τιμής, Νίκος.



 

Η επόμενη χρονιά δεν είχε τις αντίστοιχες αλλαγές του προηγούμενης χρονιάς. Συνεχίζουν με την ίδια 5άδα με εξαίρεση τον Wahad ο οποίος έγινε trade για τον μέγιστο chucker Nick Anderson. Οι Kings παίζουν ένα θεαματικό μπάσκετ με γρήγορες επιθέσεις, συνεχή κυκλοφορία της μπάλας και την Princeton offense να εφαρμόζεται και να εκτελείται άψογα. Το πρόβλημα όμως δεν ήταν στην επίθεση και διακρινόταν στην άμυνα. Έτσι ο Christie έφτασε από τους Raptors στη θέση του Williamson ενώ ο Peja πήρε θέση στην αρχική 5άδα στην θέση του Anderson. Επίσης αποκτήθηκε και ο Bobby Jackson, δίνωντας ενέργεια και σκορ από το πάγκο.

Μετά από 2 συνεχόμενους αποκλεισμούς από τους Lakers στα playoff του '00 και 01' φαινόταν κάτι να λείπει για το κάτι παραπάνω. Οι άσχημες εμφανίσεις (ειδικά στο τέλος των παιχνιδιών) από τον Williams, όπου ο Adelman τον άφηνε στον πάγκο για τον Bobby Jackson, ανάγκασαν να δώσουν με trade τον Williams για τον Bibby τη σεζόν 01/02.

Παρεμπιπτόντως, στην ομάδα είχε προστεθεί ο Tugkoglu από το draft του '00 και ήδη είχε αρχίσει να παίρνει χρόνο και να είναι μέλος του rotation από τη rookie χρονιά του. Οι Kings ήταν σαρωτικοί στην κανονική σεζόν και τέλειωσαν με το καλύτερο ρεκόρ στο NBA (61-21). Στους δύο πρώτους γύρους των playoff νίκησαν Jazz και Mavericks και έφτασαν στους τελικούς περιφέρειας εναντίων των Lakers για 3η σερί χρονιά, όπου μιλάμε για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες σειρές. Ο 6ος τελικός έχει μείνει στην ιστορία με μια από τις χειρότερες διαιτησίες στην ιστορία των playoffs. Και με όλο το σεβασμό στους Nets και τον φίλο μου τον Jason Kidd, αλλά αν οι Kings πήγαιναν στους τελικούς θα ήταν και οι νικητές.

Από την επόμενη χρονιά ξεκίνησαν οι τραυματισμοί. Ο Bibby κατά τη διάρκεια της χρονιάς (59-23) είχε διάφορα προβλήματα μικροτραυματιστών και στον 3ο ημιτελικό εναντίων των Mavs ο Webber τραυματίζεται σοβαρά και χάνει τη σεζόν. Η σειρά οδηγείτε σε 7 ματς αλλά οι Kings χάνουν.

Χωρίς τον Webber αποκτήθηκε ο Brad Miller, ο οποίος ταίριαξε απόλυτα στην φιλοσοφία του Adelman, για τους Hedo και Pollard . Ο Peja εκμεταλλευόμενος την απουσία του Webber κάνει τρομερή χρονιά επιπέδου MVP (βγήκε 4ος στην σχετική ψηφοφορία). Τον Μάρτη επιστρέφει ο C-Webb, αλλά ο τραυματισμός τον έχει επηρεάσει και δεν είναι ποτέ ο ίδιος παίκτης που είχαμε θαυμάσει. Η παρουσία του χαλάει την χημεία της ομάδας, και τελειώνουν τη σεζόν (55-27) με μέτριο κλείσιμο της χρονιάς. Φτάνουν όμως πάλι στα ημιτελικά όπου αυτή τη φορά χάνουν από τους Wolves του KG στα 7 ματς.


Ένας Sacramento fan, ο οποιός μόλις ενημερώθηκε για το trade του Pollard.

Σιγά σιγά ο κύκλος της ομάδας κλείνει. Ο Divac υπογράφει στους Lakers, o Christie φεύγει για τον Mobley και ο Webber γίνεται trade στους 76ers για τους Skinner, Kenny Thomas, Williamson για να δυναμώσει η άμυνα των Kings. Οι αλλαγές δεν πιάνουν και οι Kings χάνουν εύκολα από τους Sonics στον πρώτο γύρο.

Η επόμενη χρονιά είναι η τελευταία όπου οι Kings τελείωνουν με θετικό ρεκόρ και παρουσία στα playoffs. Ο Peja φεύγει για τον Artest, και ο μόνος που μένει από την ομάδα του '02 είναι ο Bibby. Οι Kings δυσκολεύουν τους Spurs αλλά τελικά χάνουν με 4-2. Ο Adelman απολύεται και οι ιδιοκτήτες των Kings, οι Maloofs, αφήνουν την ομάδα στην τύχη της. Το ρόστερ δεν δείχνει τόσο άσχημο (ειδικά φέτος) και το ταλέντο δεν είναι λίγο, αλλά η αδιαφορία που υπάρχει από τους ιδιοκτήτες, έχει φτάσει το Sacramento στις τελευταίες θέσεις και ένα από τα χειρότερα franchise. Πριν λίγους μήνες υπήρχε συμφωνία των Maloofs για μεταφορά της έδρας στο Seattle, μετά από ενδιαφέρον κάποιων τοπικών επειχηρηματιών, αλλά ο δήμαρχος Kevin Johnson κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να κρατήσει την ομάδα στο Sacramento.


Dallas Mavericks 2012/2013 season review

Δύο χρόνια πέρασαν από το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία των Mavericks και οι πρωταθλητές του '11 βρίσκονται εκτός playoff φέτος. Ο Cuban αποφάσισε να μην κρατήσει τους Stevenson, Barea, Butler, Chandler ώστε να υπάρχει cap space για να προσελκύσει τους D Will, Howard, CP3. Αποτέλεσμα; Η ομάδα σε μία από τις χειρότερες θέσεις που θα μπορούσε να είναι μια ομάδα, όντας πολύ καλή για να πάρει ένα top 5 pick και πολύ κακή για να είναι ανταγωνιστική για τα playoff.

Το καλοκαίρι ξεκίνησε με συνεχόμενες απογοητεύσεις αφού ο Williams υπέγραψε στους Nets, ο Nash πήγε στους Lakers, ο Kidd προτίμησε τους Knicks και το front office αποφάσισε να μην ματσάρει την προσφορά των Celtics για τον Terry, αφήνοντας το ρόστερ με μόνο 4 παίκτες από τη χρονιά του δαχτυλιδιού. Ο Cuban και ο Nelson έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν με ότι είχε απομείνει στην αγορά υπογράφοντας τους Mayo, Kaman, Brand και παίρνοντας με trade τους Jones, Collison, Crowder, Cunningham, Bernard James.

Η χρονιά των Mavericks ξεκίνησε με τους χειρότερους οιωνούς. Τραυματίας ο ηγέτης της ομάδας, Dirk Nowitzki με αποτέλεσμα να χάσει τα πρώτα 27 ματς. Η χρονιά χαρακτηριζόνταν με αστάθεια στα αποτελέσματα με αρκετά blowout να υπάρχουν είτε υπέρ είτε κατά των Mavs. Όταν ο Mayo άρχιζε να ξεφουσκώνει και ο Dirk δεν είχε βρει ρυθμό ακόμα το τρένο των playoff απομακρυνόταν όλο και περισσότερο και έτσι η αντεπίθεση που έγινε στο τέλος δεν ήταν αρκετή για την 8η θέση.

Στο θέμα του rebound και της άμυνας υπήρχε μεγάλο πρόβλημα. Πέρα από το Marion που είναι all star αμυντικός, και κάποιες εκλάμψεις των Brand, Wright οι υπόλοιποι υστέρησαν σημαντικά στην άμυνα. Η απουσία του Tyson είναι εμφανής αφού δεν υπάρχει άλλος rim protector στο ρόστερ, ούτε ένας παίκτης που μπορεί να πάρει σταθερά 9+ ριμπάουντ σε κάθε ματς. Επιθετικά η ομάδα στηριζόταν στο γρήγορο παιχνίδι προσπαθώντας να βρει πόντους στο transition με τους Collison και Mayo να κάνουν καλή δουλειά. Αντίθετα όμως στις set επιθέσεις με την έλλειψη ενός παραδοσιακού pg (ή έστω ενός παίκτη που να μπορεί να δώσει μια σωστή πάσα στο post στον Dirk) υπήρχε μεγάλο πρόβλημα.

+
  • Η άνοδος σε άμυνα και επίθεση με τη είσοδο του Wright στο rotation.
  • Οι Vince Carter και Shawn Marion, παρά τα χρόνια τους, ήταν οι MVP αυτής της χρονιάς.
  • Το trade Cunningham, Crowder, James για Zeller, Azubuike.
  • Never stop trying, που λένε και στο χωριό μου. Ακόμα όταν η χρονιά φαινόταν χαμένη, οι βετεράνοι δεν το παράτησαν. Αποφάσισαν να αφήσουν μούσι μέχρι να πάνε στο 0,500 ενώ ανακαλύψαμε και ένα νέο είδος ανθρώπου, το Homo Dirkius.

Το Homo Dirkius πανηγυρίζει το νικητήριο καλάθι του, εναντίων των Bulls.



  
-
  • Ο Darren Collison. Όταν χάνεις τη θέση σου από Fisher και James δεν είχες καλή χρονιά.
  • Οι τραυματισμοί του Roddy Beaubois συνεχίζονται.
  • Ο Mike James βασικό playmaker.
  • Η άμυνα και το ριμπάουντ (όχι το μακρινό).

Το μέλλον 
O Dirk τα είπε όλα.
"Now that I already reached my goal (of winning it all), I really want to finish my career in Dallas," Nowitzki told USA TODAY Sports recently. "But saying all that, I don't want another year next year with the same as this year, (with) the frustration and playing for the eight or nine seed. I think we all know that this is a very big summer for us. (Mavericks general manager) Donnie (Nelson) knows. Cuban knows. We want to get back to the championship level."
Οι Mavs θέλουν στην αρχική πεντάδα τους, έναν αθλητικό με έμφαση στην άμυνα center, ένα playmaker αφού ο Collison απογοήτευσε σαν βασικός και ένα shooting guard, αν αποχωρήσει ο Mayo. Αν αποκτηθούν αυτοί οι 3 παίκτες με τους Carter, Wright, Brand να έρχονται από τον πάγκο οι Mavs σίγουρα δεν θα παλεύουν για την 8η θέση.

Μπαρμπέρης για τον Εξαδάκτυλο !

 Του Phoenix Χρήστου 




Aυτό είναι το βίντεο με το buzzer beater του μεγάλου Γερμανού .

Και ναι ο Dirk βρίσκει τη χαμένη (μάλλον ξεχασμένη στα DVD των τελικών του 2011) αγωνιστική φόρμα .
Καιρό τώρα σαν κοιμισμένος βασιλιάς ,μαρμαρωμένος  όπως ο ΄Αγιος Ιωάννης Βατάτζης ο Εξαδάκτυλος , αυτοκράτωρας Βυζαντίου,  έχει χαθεί στο αταίριαστο σύνολο των φετινών Mavs.

Εξαδάκτυλος ! Καλά διαβάσατε !
Έξι μαγικά δάχτυλα,τρία σε κάθε χέρι, συμβολίζοντας τα τρίποντα που πέτυχε, ο Dirk πανηγύρισε με τη ψυχή του την αγχωτική νίκη απέναντι στο Σικάγο ! 5 τρίποντα είχε σε αυτό το ματς και συνολικά 35 πόντους με 7 ριμπάουντ .
Μετά τον φετινό μεταγραφικό σχεδιασμό  του εκκεντρικού ιδιοκτήτη Μαρκ Κιούμπαν , οι Dallas δεν είχαν να δείξουν κάτι καλό σαν σύνολο. Ο  Dirk τραυματίας στην αρχή της σαιζόν έδειχνε ανήμπορος να βοηθήσει και ο στόχος των playoff έμοιαζε ακατόρθωτος . Η μόνη αλλαγή σε αυτό το μαρμαρωμένο άγαλμα του Dirk  ήταν το μούσι του που μεγάλωνε ανάλογα με το αρνητικό σερί των Μαβς . Όμως σαν τα παραμύθια και τις προφητείες οι καιροί αλλάζουν . Ο βασιλιάς ξυπνάει γεμάτος όρεξη , δύναμη , ενέργεια και πίστη .

Ο Dirk παίρνει από το χέρι τους Mavs  και τους οδηγεί στο κυνήγι των πληγωμένων από τραυματισμούς  Lakers και των  ήσυχων αλλά απειλητικών  Jazz .

DATEOPPREBASTSTLBLKPTS
3/30Chi710135W
3/28Ind711121L
3/26LAC910033W/OT
3/24Uta621017W
3/22Bos710122W
3/20Bkn610116L
3/18@Atl650122W
3/17OKC711023L
(η στατιστική του Dirk)
Το στοίχημα είναι σε ισχύ ακόμα .Οι παίκτες δεν έχουν ξυριστεί αλλά το παραμύθι φτάνει στο τέλος του.
Στις τελευταίες αράδες του θα γραφτούν οι αγώνες με :
APRILOPPONENTTIME (ET)

Tue, Apr 2 10:30 PM
Thu, Apr 4 9:00 PM
Fri, Apr 5 10:00 PM
Sun, Apr 7 9:00 PM
Wed, Apr 10 8:30 PM
Fri, Apr 12 8:30 PM
Sun, Apr 14 6:00 PM
Mon, Apr 15 8:00 PM
Wed, Apr 17 8:00 PM

(@= εκτός έδρας  , vs = εντός έδρας )

Αναζητείται Μπαρμπέρης λοιπόν για τον κύριο με τα έξι δάκτυλα ...ή αλλιώς caveman !!